Is suiker verslavend? En zo ja, waarom?

Suiker is verslavend: ja!
Er bestaat een verschil tussen voedsel met een hoge glycemische index en voedsel met een lage glycemische index (GI). Het verschil zit ‘m in het effect op de bloedsuikerspiegel. Eet je iets met een hoge GI (bijvoorbeeld witte meelproducten of een koekje) dan stijgt je bloedsuikerspiegel snel, om kort daarna weer net zo snel te dalen. Dit geeft een terugkerend hongergevoel (de suikerdip) wat weer leidt tot “snaaien”.

Sommige mensen snaaien de hele dag door. Dan kan je wel van een verslaving spreken. In de Praktijkgids Ongesuikerd leg ik het verschil in GI van producten nader uit, en geef ik aan welke producten je beter wel en niet kunt nuttigen om je bloedsuikerspiegel zo stabiel mogelijk te houden en snaaien te voorkomen. Wist jij dat een wit bolletje eenzelfde effect op je bloedsuikerspiegel heeft als een schep suiker? De Praktijkgids helpt je om de juiste keuzes te maken!

Hormonen kunnen het lichaam afhankelijk maken van suiker.

De suikerverslaving wordt ook onderkend door Aart Jan van der Lelij, hoogleraar endocrinologie aan het Rotterdamse Erasmus MC. Hij weet (vrijwel) alles af van menselijke hormonen en bestudering daarvan laat zien dat we ons lichaam afhankelijk kunnen maken van suiker. De rol van hormonen kan volgens Van der Lelij zo sterk zijn dat mensen zich gedragen als “weerloze zoetekauwen”. Daarbij benadrukte hij dat de één veel gevoeliger is voor ‘suikersignalen’ dan de ander. Dat heeft voor een deel te maken met je genetische samenstelling. Voor de geïnteresseerden, zie het academisch debat over suiker, waarbij hoogleraar Van der Lelij aanschoof via de volgende link: http://arminius.nu/entry/554/denkcafe-suikerverslaving

Hoe deze verslaving te doorbreken? Daarover meer in de volgende blog!

Wil je alvast meer informatie? Kijk voor inspiratie en recepten op www.facebook.com/Ongesuikerd en http://ongesuikerd.wix.com/ongesuikerd