Een 'leeg' hoofd tijdens het sporten?

Een mens heeft gemiddeld zo’n 120.000 gedachten per dag. Ik vind dat getal eigenlijk nog wel meevallen. Ik heb tijdens één uur bootcamp hetzelfde aantal gedachten. Sporten zou een moment moeten zijn om je hoofd leeg te maken. Dat zegt althans altijd iedereen: ‘ik heb mijn hoofd weer lekker leeggemaakt tijdens het sporten’. Mijn hoofd stroomt ook wel leeg, maar vraag niet wat voor een diarree aan gedachtes eruit komt. Het is een constante innerlijke strijd. Een dialoog met mijzelf om gek van te worden:

"Oh nee, gaan we zó ver rennen? Dat trek ik niet hoor! Tot het volgende bankje. Bij het volgende bankje stop ik even hoor.
Ik moet plassen. Waarom moet ik altijd plassen als ik ga rennen? Zou ik dan echt een tena lady in moeten? Die bevallingen ook.
De derde heeft er echt ingehakt. Mijn hele lijf naar de gallemiezen. Dat mag ik niet zeggen. Dat is lullig tegenover mijn kinderen. Ik zou het zo nog een keer doen. NOT! Dat meen ik niet!

Wat heeft zij een leuke broek aan. Zou die nieuw zijn? Mooie billen heeft ze erin. Ik wil ook ronde billen. Misschien moet ik nog harder trainen. Géén ijsjes meer eten! Heb ik de broodtrommels eigenlijk in de vaatwasser gedaan?
Even opletten er wordt wat uitgelegd. 30 burpees!?! Is ze nu helemaal gek geworden? Dat hou ik niet vol. Waarom ben ik hier ooit aan begonnen? Ik zou ook een burpee zonder sprong kunnen doen? Dat kan ik wel… nee nee nee, gewoon de hele burpee doen mét sprong én push up! Ik ben toch geen mietje?
Daarna 30 "sterretjes"!?! Nee niet het "sterretje". Ik haat het "sterretje"! Daar kan mijn blaas niet tegen. Volhouden. Gewoon doorgaan. Volgens mij zit mijn fietssleutel nog in mijn slot?
Straks voel ik mij goed!
Denk aan straks. Zal ik straks nog iets lekker eten als ik thuiskom?
Niet aan eten denken! Je bent aan het sporten!
Heb ik nog ijsjes in de vriezer? We beginnen. Ik móet mijn hoofd leegmaken. Ik móet mijn hoofd leegmaken. Dit is zwaar! Dit is vermoeiend! Zal ik opgeven? Nee dat kan niet. Iedereen kijkt. Dit kan ik niet aan hoor.
Wat loopt daar een mooie kat. Nog maar twee te gaan. Dan ben ik klaar. Zie je dat ik het wel kan! Ik ben er eigenlijk best goed in!
Ik ben nog eerder klaar dan de rest. Maar dat "sterretje" moet nog 30 keer! Kan ik daar nog onderuit komen?
Shit volgens mij is mijn schoonmoeder morgen jarig!" Etc etc etc…

Zo gaat dat dus een uur lang in mijn hoofd. Zouden mijn mede sporters daar ook last van hebben? Je ziet het niet aan ze af. Ze zien er allemaal erg ‘zen’ uit. Ze maken op professionele wijze hun hoofd leeg. Zouden ze dan aan mij zien dat ik last heb van deze hersenspinsels? Ik denk van niet. Zouden deze gedachten een functie hebben?

Als ik na een uur sporten helemaal kapot op mijn fiets zit, realiseer ik mij ineens dat ik niet nadenk. Ik denk niet na! Mijn hoofd is leeg! Mijn hoofd is tóch leeg. De diarree is voorbij en ik kan weer opgelucht ademhalen. Hier doe ik het dus voor! Het gaat niet om de gedachtes tijdens het sporten maar om het gebrek aan gedachtes ná het sporten. Ik fiets met een omweg naar huis om nog extra lang van mijn lege hoofd te kunnen genieten.

De column van Yousra Jaddour.
32 jaar, getrouwd en mama van drie zoons, gunt je maandelijks een kijkje in haar leven (en in haar hoofd)

Bezoek Yousra op haar facebook Community 'Dingen die werken'.