Eten, sporten en GENIETEN in Barcelona

Ja. Ik heb iets met Barcelona. Nee. Ik HOU van Barcelona. Waarom? Waarom niet? Er zijn teveel redenen om op te noemen. Het is niet één ding, het is alles bij elkaar. Als ik in Nederland ben lukt het me meestal geruime tijd om niet toe te geven aan de aantrekkingskracht die er van de stad uitgaat, maar er komt altijd een punt dat ik zwicht voor het verlangen om dáár te zijn en om daar te zíjn.

Ik ben er vaak geweest, lang, maar ook kort, alleen en met anderen. Zo ook afgelopen zomer. Eerst één week met mijn lief. Vervolgens drie weken alleen. Wat ging ik daar in hemelsnaam doen? Vroeg men mij. Nou, gewoon, zíjn: Zijn zoals ik het allerliefste ben: buiten, actief en sportief, maar ook in stilte, rust en op mezelf, zonder verplichtingen of afspraken, maar juist in vrijheid en spontaniteit, én met de garantie op lekker weer. Een hele maand ME-TIME. Waauw! Wat een mooi kado aan mezelf!

Iedere dag (buiten) bewegen.

Natuurlijk! Graag zelfs! Hoe heb ik dat aangepakt?

1. Aan het strand bij Barceloneta heb je een zwemclub waar je een dagentree kunt kopen en waar je - eenmaal binnen - gebruik kunt maken van alle faciliteiten waaronder de fitness, de groepslessen, en de binnen- en buitenzwembaden. Van deze club ben ik voor 1 maand lid geworden en ik ben er vrijwel elke dag geweest. De ene keer om te zwemmen en om lekker op de strandbedjes boekjes te lezen. De andere keer om zelf te fitnessen of Body Pump te doen, en ook om mijn spullen achter te laten in een kluisje zodat ik kon joggen langs het strand.
2. Als Nederlandse dame leek het me wel handig om een fiets te hebben. Het huis waar ik verbleef (via airbnb zat ik bij mensen in huis) lag namelijk behoorlijk buiten het centrum. Op de fiets voelde ik me vrij en kon ik heerlijk genieten van het lekkere weer. (en stiekem hielp het ook om me een beetje een échte local te voelen).
   Voor wie denkt dat Barcelona nou niet echt een fietsstad is; dat klopt wel een beetje. Maar ten opzichte van jaren geleden is het nu echter prima te doen. En fietsen is helemaal hot and happening aan het worden.
3. En wat te denken van de Benenwagen? Barcelona vind ik een ideale stad om te lopen. Inmiddels ben ik overal wel geweest, meerdere malen zelfs, maar nog steeds ontdek ik nieuwe plekken omdat ik bijvoorbeeld een andere route kies of omdat ik in een andere 'bui' ben en me daardoor andere dingen opvallen. Mocht je bekend zijn in Barcelona, dan ken je wellicht het stuk dat je kunt lopen van Hotel W naar de wijk Poble Nou? Dat is zo'n drie kwartier lopen (one way), helemaal langs de zee, over de boulevard. Daar kijk ik telkens mijn ogen uit, zoveel is er te zien. Je hebt niet eens in de gaten hoeveel kilometers je maakt.
4. Last but definetely not least deed ik zeer regelmatig mijn eigen workouts in het park vlakbij 'mijn huis'. De workouts voor mijn nieuwe programma PLATTE BUIK After Summer Edition, heb ik allemaal in Barcelona bedacht én geoefend (én spierpijn van gehad).

Lekker en toch gezond eten op vakantie?

Dat ging prima. Hoe pakte ik dat aan? Door heel bewust te kiezen en helemaal niet streng voor mezelf te zijn.

We weten allemaal hoe het werkt: als je iets (van jezelf) niet mag, dan wil je het juist en kun je aan niets anders denken, nietwaar? Geloof me, bij mij is dat niet anders.
Wat voor mij werkt zijn twee dingen:

1. Ik zeg tegen mezelf dat ik ALLES mag eten waar ik zin in heb (want ik heb per slot van rekening vakantie). De enige 'regel' is: met mate, en in mijn geval betekent dat: niet meerdere malen per dag. Maar ik mag best elke dag iets lekkers eten (lees: snoepen) als ik dat wil.
   Deze 'regel' blijkt een vreemd effect te hebben op mij:
   Als ik 1x per dag iets lekkers mag, dan moet het écht enorm de moeite waard zijn. Dus ga ik nadenken, en afwegen: "ik kan dit nemen, maar ik kan ook dat nemen, of dat, dat is ook lekker, maar ja, daar zit véél meer suiker in, dan kun je toch beter dit nemen, daar zit minder suiker in en het is huisgemaakt, ooh, wil je huisgemaakt, dan kun je het beste naar dat ene tentje gaan, want daar verkopen ze huisgemaakt én bio, dat is weer een stapje beter. Oh ja, 'beter', ja, want hoe goed is het überhaupt? Het is allemaal wel lekker, maar alleen op het moment zelf, dat het in mijn mond zit. Zodra het op is wil ik sowieso meer (maar dat gaan we niet doen), en dan voel ik me waarschijnlijk toch een klein beetje schuldig. Want 'goed' voor mijn gezondheid is het niet. Oké, voor de lijn hoef ik het niet te laten, Lichaamsbeweging genoeg hier, maar wat heb ik er eigenlijk aan? Op de lange termijn, bedoel ik? Ja, ik heb max 5 minuten genot omdat ik iets lekkers eet, maar wat brengt het me behalve 'instant satisfaction'? Niet zoveel eigenlijk, toch? Dan kan ik straks beter lekker gaan lunchen en mijn lichaam écht voeden".Wat gebeurt er dus uiteindelijk? Ik neem helemaal niets. Dat is toch ongelooflijk! Mag het, hoeft het niet. Mijn theorie is dat dit komt omdat ik tijd heb gehad om na te denken. Vaak wanneer je enorme trek hebt in iets lekkers, geef je er onmiddellijk aan toe zonder na te denken (en achteraf voel je je schuldig).
   Zo kan ik nu met enige trots aan je vertellen dat ik drie weken lang, dagelijks, de verleiding heb weten te weerstaan om bij mijn favoriete koffietentje - waar je aan de counter moet bestellen die uiteraard is volgebouwd met de heerlijkste heerlijkheden - iets lekkers te nemen. Er was zóveel keus, dat ik niet kon kiezen en dat mijn - letterlijk en figuurlijk - gezonde verstand het telkens won van de verleiding. En daar hoefde ik niet eens moeite voor te doen.
2. Wat ook werkte, en daar pleit ik altijd voor op deze site, was goed eten. 's Middags lunchte ik vrij uitgebreid in één van de vele vegetarische en/of biologische restaurants die ik had gevonden via de site happy cow.  Omdat ik een goede, voedzame lunch nuttigde, had ik langdurig een verzadigd gevoel en bleef mijn bloedsuikerspiegel stabiel waardoor ik geen trek had in tussendoortjes.

Mijn grootste 'zonde' was chocomel. Ja, dat klinkt natuurlijk heel gek, dat vind ik zelf eigenlijk ook. Ik weet niet wat het is, maar als ik op vakantie ben, heb ik altijd zin in chocomel. En in Spanje heb je Cacaolat. Nou, dat vind ik wat! Héérlijk gewoon.

Vriendinnen met mezelf

De afgelopen 10 jaar ben ik nooit helemaal alleen weggeweest, op een 2-daags stilteweekend na. Die behoefte had ik eigenlijk ook niet. Net zoals de meesten van ons heb ik, na een drukke werkweek met lange dagen, in het weekend wel eens behoefte aan rust in de zin van: geen plannen, geen verplichtingen, en alleen maar doen wat ík wil in plaats van rekening houden met anderen. Je zou zeggen dat het weekend daar prima geschikt voor is, maar in de praktijk zit zo'n weekend vaak volgepland met afspraken en huishoudelijke klusjes. Je batterij volledig opladen lukt dus niet altijd in het weekend (althans mij niet), en hierdoor groeide bij mij de behoefte om langer dan 2 dagen én in mijn uppie op vakantie te gaan. (naar een voor mij vertrouwde plek, dat dan weer wel, want zo'n held ben ik nou ook weer niet).

'Langer dan 2 dagen' werden er 21. Oeps! Toch wel spannend. Wat als ik me ga vervelen? Als ik het helemaal niet naar mijn zin heb in mijn eentje? Dan duurt een dag eigenlijk best lang. Ach ja, het ticket is al geboekt en in het ergste geval kom ik gewoon eerder naar huis. Maar we gaan het in ieder geval proberen. Nee, niet proberen: DOEN!

Ik kan je vertellen: de dagen vlogen voorbij! Ik stond elke dag om 06.00u op (en ik hoefde nooit een wekker te zetten!) en was de hele dag 'druk' met sporten, wandelen, fietsen, koffietjes drinken en de Spaanse krant lezen, uit lunchen, thuis koken en eten, werken aan mijn website (ja, ik had wel mijn laptop mee, dus helemaal werk-loos was ik niet), op bankjes of terrasjes zitten en mensen kijken (onder het genot van een Cacaolat uiteraard), baantjes trekken bij de zwemclub en de rest van ochtend of middag middag boekjes lezen in de zon.

Wat heb ik genoten, zeg! Die vrijheid! Waauw!
Vaak bedacht ik de avond vantevoren een plan voor de volgende dag. Dat doe ik thuis namelijk ook. Omdat ik het gevoel heb dat ik niet anders kan dan goed plannen, want al die to do dingen op mijn lijst moeten praktisch en logistiek gezien handig in elkaar passen om zo min mogelijk tijd te verliezen.

Dat kon nu dus wel: tijd verliezen. En wat is eigenlijk 'tijd verliezen'? In de tijd dat ik 'niks' deed vermaakte ik me prima. Heb ik dan tijd verloren? Nee joh, ik heb genoten. Het was ook helemaal prima om van mijn plannen af te wijken. Niemand die me erop zou aanspreken. Het liep gewoon zoals het liep. En alles was goed.
Doordat ik me zo heb vermaakt in mijn uppie, heb ik me gerealiseerd dat ik het best goed kan vinden met mezelf. Dat vond ik wel een leuke ontdekking.

Leven is meervoud van LEF.

Ik kan zeggen dat ik blij en dankbaar ben dat ik drie weken alleen op vakantie ben geweest. Blij dat ik het gedaan heb. Dankbaar dat het mogelijk was. Of beter gezegd: dat ik het voor mezelf mogelijk heb gemaakt. Natuurlijk zijn er altijd redenen te bedenken om iets uit te stellen. En als mensen verbaasd reageren vraag je jezelf toch even af of je er wel verstandig aan doet. Maar kom op. Wat zijn nou 4 weken vakantie, waarvan 3 alleen? En het is toch zeker míjn leven?

In de Flow Mindfulness (2014) werd ik gegrepen door een stukje tekst dat sprak over hoe we in de huidige samenleving, als gevolg van drukte en stress, het steeds moeilijker vinden om een pauze in te lassen en dat we de neiging hebben om bepaalde dingen op te geven zodat we ons beter kunnen focussen op de dingen die we (vinden dat we) móeten doen. Vaak zijn de dingen die je als eerste opgeeft juist de dingen waarvan je energie krijgt en die je 'voeden', zoals zingen, sporten, vrienden uitnodigen om een hapje te komen eten, een hobby etc. In de tekst staat: "je bent geneigd te zeggen: dat doe ik volgende maand wel, of volgend jaar. Maar eigenlijk ben je gewoon je leven aan het uitstellen. We realiseren ons niet dat VANDAAG de toekomst is die we onszelf vorige maand beloofd hebben. Dít is het. Dít is het leven. En het is nú".

Zo is het maar net. Wie weet wat het komende jaar me brengt? Maar ik weet in ieder geval dat mijn maandje Barcelona 'in the pocket' is en dat mijn batterij 100% is opgeladen.