Deze dieettip werkt altijd: vermijd schuldgevoel!

Eten zonder schuldgevoel, dat is een dieettip die werkt.
Zelfs mensen die een super gezonde levensstijl hebben, eten wel eens iets minder gezonds. Vroeger keek ik altijd enorm op tegen mensen die dat konden: een pizza eten en de volgende dag weer aan de groenten. Zo werkte het bij mij echt niet!

Zonder schuldgevoel toegeven aan trek in iets ongezonds

Inmiddels leef ik zelf volgens het principe van de Whole9 en daar hoort ook een voedingsprogramma bij: Whole30. Dat is grofweg geënt op paleo, maar dan zonder alle wetenschappelijke touwtrekkerij. Ik ben ervan overtuigd dat bijna iedere gezonde levensstijl kan werken, zolang je je er maar aan houdt. De Whole30 werkt het beste voor mij, daarom doe ik dit.
Omdat ik enorm focus op gezonde voeding, wil niet zeggen dat ik nooit zin heb in iets minder gezonds. Ik ben dol op ijs, brownie-achtige taart, frites en pizza. En dat eet ik ook. Weliswaar niet meer zo vaak als vroeger, maar wanneer ik er echt trek in heb, dan neem ik het.

Jezelf 'troosten' met iets ongezonds

Als een voormalig jojo-er, kan ik me nog goed herinneren hoe dat vroeger ging. Dan zette ik mezelf op dieet als zelfs mijn grootste broek begon te knellen. Dat dieet kon iedere keer wat anders zijn, maar er zaten wel wat overeenkomsten in: weinig calorieën, veel zwarte koffie, uren op de crosstrainer. Binnen een paar maanden was ik op mijn streefgewicht, meestal dan. Tenzij ik eerder was afgehaakt doordat ik het trillen van de koffie niet meer trok of omdat ik iets gegeten had "wat niet mocht": pizza bijvoorbeeld, of ijs, of frites, of een brownie-achtig taartje. Vanaf daar ging het vroeger dan meestal als een rijtje domino-stenen om: iets gegeten wat "niet mocht", dan denken "nu is de dag/avond/weekend toch al verloren" en dan doorgaan met minder gezonde keuzes maken. De volgende dag werd ik wakker met een schuldgevoel: boos op mezelf dat ik me had laten gaan en dan mezelf trootsten met nog iets ongezonds. Dan ging het Cookie dough ijs soms met 2 lepels tegelijk naar binnen. De jojo schoot dus weer omhoog, met een rotgang. Binnen een paar weken knelde mijn grootste broek weer en begon het verhaal bij het begin.
Nu kan ik pizza eten zonder jojo die omhoog schiet. Dus: wat is er veranderd?

Schuldgevoel en keuzes maken

Schuldgevoel

Wanneer je kijkt naar de situatie van hierboven, lijkt het alsof  het misgaat bij het eten van de minder gezonde dingen. Maar ik ben erachter gekomen, dat dat niet zo is! Er zijn hier 2 belangrijke krachten in het spel: schuldgevoel en keuzes maken.
Over het algemeen steekt het schuldgevoel de kop op wanneer je "per ongeluk" of in ieder geval zonder echte keuze te maken, van je plan afwijkt. Dan kom je terecht in het zogenaamde "What The Hell"-effect (dat is de echte wetenschappelijke naam, google maar!).

De grote drijfveer achter het "What TheHell-effect" is teleurstelling, het gevoel van schuld omdat je je iets had voorgenomen en jezelf vervolgens pootje haakt... en dan gooi je de handdoek meteen helemaal! Je rent de wenteltrap af naar beneden, weg van je doelen, weg van je gezonde levensstijl.

Dat hoeft natuurlijk niet. Er is niets verloren omdat je 1x iets minder gezonds eet. Als je er maar niet mee door gaat. En dat doen mensen die zich schuldig voelen nu juist vaak wel. Het draait erom dat je onder ogen ziet dat er een foutje is gemaakt, dat je ervan leert, dat je een plan maakt hoe je verder gaat.

Bijna alle mensen die ik begeleid tijdens hun Whole30, herkennen het "What The Hell-effect": als iets wat ze vroeger vaak hebben gedaan of als iets waar ze last van hebben wanneer ze na de 30dagen die het programma duurt, weer eens iets eten wat buiten de regels valt. En dat is mooi. Want als je het bij jezelf herkent, kun je ermee stoppen. Als is dat soms best even een proces, met vallen en opstaan.

Keuzes maken

De tweede kracht die in het spel is, is keuzes maken. Dat is de manier waarop ik het nu doe. Ik laat (bijna) geen enkele situatie bepalen wat ik eet. Verjaardagen, feestdagen, borrels, brunches: ik ben erbij, ik ben gezellig, ik eet geen hapjes of taart (tenzij het hele speciale of betekenisvolle taart is. Slagroomschnitt valt voor mij niet in die categorie).
Wanneer ik wel iets minder gezonds eet, dan overkomt het mij niet: ik kies ervoor. Ik ga in mijn hoofd na hoe ik me ga voelen wanneer ik dit eet en of het voedsel in kwestie dat gevoel waard is. Is het antwoord 'ja', dan neem ik het. Dat is een weloverwogen keuze, daar hoef ik geen spijt van te hebben. Ik eet zoveel ervan als ik wil en.... move the hell on! Geen schuldgevoel, alleen consequenties. En die kan ik hebben!

Mijn beste dieettip, welke voedingswijze je ook kiest, is dan ook: vermijd schuldgevoel, dat draagt altijd bij aan succes.