10 dagen detoxen... met bonen!

Ik heb er expres niets over geschreven toen ik er middenin zat, want ik was als de dood dat ik het niet zou volhouden. Natúúrlijk niet zou volhouden, want zodra het over eten gaat, is mijn wilskracht ver te zoeken. Maar geloof me, ik -bourgondiër in hart en nieren- heb de afgelopen 9 dagen op bonen geleefd.

Het geheel was een nogal spontane actie. Mijn buren en goede vrienden, Kim en Sebas, deden voor de tweede keer, heel bewust en weloverwogen, een ayurvedische detox. Nou moet ik daar bij vertellen: zij weten precies wat ze aan het doen zijn. Ze zitten ieder jaar wekenlang in India. Zij hebben verstand van de 5000 jaar oude kruidenleer die erachter zit. Daarom begrijpen ze de reinigende werking op het lichaam en genieten ze van het hele proces - én de resultaten.

Ayurvedische kruiden. Je vindt er heel veel info over op internet, bijvoorbeeld bij therapeut Bianca Fabrie.

En toen riep ik in een opwelling: Yay, ik doe mee! Ik wil ook wel een schoon lijf en een heldere geest. 10 dagen bonen en ayurvedische kruiden eten? Moet toch lukken! Nou, ik heb het geweten. Ze begonnen een week later al!

Dus na mijn impulsieve besluit moest ik het thuis vertellen. 'Jongens, ik ga tien dagen bonen eten. Verder niks. Ik wil wel voor jullie koken, maar ik eet dus niet mee.' Vriend: 'Je bent gek.' Kind: 'Hou je zo veel van bonen? Ga jij alleen maar bonen eten? Dan wil ik tien dagen alleen maar pannenkoeken eten!'

Ik begon in een weekend, een dag later dan Kim en Sebas. 's Ochtends, 's middags en 's avonds een flinke kop bonensoep, lekker pittig gekruid. Geen hongergevoel. Maar hémel, wat werd ik moe, opeens. En beroerd. En chagrijnig. Je kon me op zaterdag avond echt opvegen, ik wilde het liefst om 7 uur naar bed. Zondag? Zelfde verhaal. Nee, eigenlijk nog erger. Doffe hoofdpijn, zware ledematen, ik voelde me zo slap als een vaatdoek. In de loop van de middag sleepte ik mezelf naar de buren. Ja, zij waren ook een beetje moe. Maar, zo Kim, dat zou op de derde of uiterlijk vierde dag beter worden. Die bonen, die waren nu mijn hele lijf aan het schoonmaken. En dan zou de energie gaan vloeien. Die avond heb ik een stapel pannenkoeken voor mijn kleuter staan bakken. Erger kon het toch niet worden.

Deze soep was het. Kim kookte, ik mocht iedere dag een pannetje halen.

Op maandag moest ik gewoon werken. Ik begon mijn dag met bonen. 's Middags: bonen. Ik eindigde de dag met: bonen. Honger had ik nog steeds niet en langzaam voelde ik me inderdaad wat beter. Na drie dagen zonder vlees, zonder zuivel, zonder alcohol of cafeïne, leek mijn lichaam zich een beetje aan de nieuwe stand van zaken aan te passen. De bonen waren voedzaam en de kruiden gingen als een gek tekeer in mijn lijf. Ik voelde me zowaar een beetje zoals vóór het weekend. Als in: een normaal functionerend mens.

En op vierde dag bleek dat je inderdaad energie krijgt van peulvruchten. Scherpe blik, vol daadkracht, deed ik om 7 uur 's ochtends mijn ogen open en sprong uit bed. Misschien had dat ook te maken met wat ik vreesde: vandaag nog lekker eten, morgen vasten. Ehm, ja, vasten. Eén dag van de hele bonenkuur bleek namelijk: NIET eten. Dat had ik, toen ik er aan begon, nog een beetje over het hoofd gezien. Maar nu kwam de dag zonder voedsel wel heel dichtbij. En om nou te zeggen dat ik daar zin in had?

De volgende ochtend dacht ik opeens aan de kruiden. Ik bedoel, als ik een beetje knoflook eet, dan kun je dat een dag later aan mij vrij goed merken. Maar vier-vijf dagen de meest heftige Indische kruiden? Meteen even checken. Waarop vriend: 'Ja, je ruikt wel een beetje anders.' En kind: 'Mama, ben je een mens, of ben je een boon?' Oh, hemel!

Een uur later zat ik met vriendin Marjolijn op een netwerkbijeenkomst. Om ons heen overal vrolijk netwerkende ondernemers,  een lekkere cappuccino in de ene hand en een visitekaartje in de andere. Ik zat in een hoekje met een kop muntthee en was er inmiddels van overtuigd dat ik een gehele Indische toko uitwasemde. 'Ruik je echt niets aan me?', fluisterde ik wanhopig tegen Marjolijn. En liet haar aan mijn arm snuffelen. Die blik van haar! Maar ze zei dat ze NIETS aan me rook. De schat.

De rest van de dag heb ik een soort kruidenmengsel gedronken. Officieel heet dat: de vastendrank. Ik noemde het: afzichtelijk heksengebrouw. Maar het hielp wel. Ik had geen honger, tot in de avond. Toen wel. En hoe. Ik was alleen thuis. Mijn maag knorde als een gek. En daar raakte ik, voor het eerst, even helemaal van mijn padje. Stond woest aan de keukenkastjes te trekken - open en dicht, open en dicht -  ik wilde alles! Koekjes en dropjes, crackers met kaas, een wortel... ANYTHING! Die avond ben ik weer naar de buren gegaan. Een mok kruidenthee, haardvuur aan, filmpje kijken – mijn support group maakte er gewoon een feestje van.

En daarna werd alles makkelijker. Na het vasten een dagje watersoep? Hahaha, dan eet ik toch watersoep. De volgende dag werden de bonen weer wat vaster. En toen: bonen met rijst! Zoooo lekker, opeens! Naar het einde van de detox toe was ik helemaal verzot op mijn Indische hapjes. En gisteren was opeens al de laatste dag.

Vanochtend, aan mijn eerste normale ontbijt in negen dagen, heb ik de balans opgemaakt. In de afgelopen negen dagen heb ik een stuk mooiere huid gekregen. Een merkbaar verschil, alsof de doorbloeding beter is. Ik heb meer energie dan daarvoor. Geen grap, ik voel me lekker. Bovendien ben ruim vier kilo (!) lichter dan tien dagen geleden. Maar het belangrijkste is: ik heb aan mezelf bewezen dat ik het kan volhouden. En daar ben ik heel erg blij mee.

Kim en Sebas: dank jullie voor alle steun en peptalks, voor de geweldige kookkunsten én voor de super gezellige uurtjes. Gaan we zeker nog een keer doen!

Mung bonen, ik had er eigenlijk nog nooit van gehoord. Nu staan ze, samen met aduki bonen, op mijn 'lekker en gezond, dus vaker eten!'-lijstje.